นิรันดร์แห่งรัก

นิรันดร์แห่งรัก « เมื่อ: พฤศจิกายน 22, 2011, 09:40:37 PM » มีเรื่องเล่าระหว่างสาวสวยและหนุ่มรูปงามผู้ซึ่งรักกันมาก และสาบานว่า  แม้ความตายก็มิอาจจะพรากรักอันแสนจะมั่นคงนี้ลงได้ และในครั้งนั้นยังมีแม่มดตนหนึ่ง ผู้ซึ่งไม่เชื่อว่าความรักของทั้ง 2 จะมั่นคงจึงคิดหาทางพิสูจน์ขึ้นมา นางกล่าวว่า .... "หากพวกเจ้ามั่นใจในรักของอีกฝ่าย ซึ่งยั่งยืนแม้ว่าความตายจะพราก ดังนั้นข้าก็อยากจะลองดูว่ามันจะเป็นอย่างไร... ข้าขอสาปให้นับแต่นี้เป็นต้นไป ไม่ว่าจะเกิดใหม่อีกสักกี่ชาติ บุรุษนี้จะไม่มีทางจำเจ้าได้ เขาจะไม่สามารถจำได้  ว่าเคยรักเจ้า และตรงกันข้ามกับเจ้า เจ้าจะเป็นคนที่จำทุกอย่างได้  เพราะเจ้าจะยังคงอยู่เช่นนี้ตลอดไป ไม่แก่ไม่เฒ่า ไม่มีวันตาย จะอยู่อย่างนี้นิรันดร...  เจ้าจะจำเวลาที่เคยรักเขา เคยเป็นที่รักและต้องเฝ้ารอการกลับมาของเขา ในชาติแล้วชาติเล่าตลอดกาล... วันใดก็ตามที่เจ้าทำให้เขารู้ตัวว่ารักเจ้า ทำให้เขาจำเจ้าได้ วันนั้น... คือวันที่ความเป็นนิรันดร์ของเจ้าสิ้นสุดลง.. เจ้าจะแก่และตาย ตามสภาพของอายุขัยที่ควรเป็น.. .  และคราวนี้ก็จะเป็นทีของเจ้าหนุ่มนั่นแทน... เขาจะต้องเป็นคนที่ค้นหาเจ้าบ้าง..." หลังจากนั้นมาปีแล้วปีเล่าเวลาผ่านไปศตวรรษทบศตวรรษ ที่หญิงสาวเฝ้าตามหาชายหนุ่มคนรัก  และทุกครั้งที่เธอได้พบเขาในสภาพของใครคนหนึ่ง  ที่ไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับเธอเลยแม้แต่น้อย... เธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เขา จำเธอได้  แต่มันไม่เคยสำเร็จชาติแล้วชาติเล่า... หลังจากการเกิดและดับของเขาผ่านไปนับสิบครั้ง เขาก็ยังไม่อาจระลึกได้ ถึงความรักของเธอ... ความทุกข์ทรมานของหญิงสาวถูกเฝ้าดูอย่างเย้ยเยาะ  โดยนางแม่มดผู้รอคอยเวลาที่หญิงสาวจะยอมรับว่า...  รักแท้ที่แม้ความตาย ก็ไม่อาจพรากไม่มีจริง แล้วนางแม่มดก็ต้องประหลาดใจ เมื่อพบว่า ในช่วงหลัง ๆ มา  หญิงสาวไม่ได้พยายามที่จะทำให้ชายหนุ่มระลึกถึงตน  ไม่พยายามให้ชายหนุ่มรักตน...  แต่กลับทำทุกอย่างที่คิดว่าจะทำให้เขามีความสุข และทำให้เขาเกิดรอยยิ้มแทน... แล้ววันหนึ่งนางแม่มดก็เก็บความสงสัยไว้ไม่ไหว จึงปรากฏตัวเพื่อเอ่ยถาม กับตัวหญิงสาวเอง... "เจ้าได้ละทิ้งความพยายามของเจ้าเสียแล้วหรือ... ความพยายามที่จะพิสูจน์  ให้ข้าเห็นอำนาจและพลังของรักแท้ที่เหนือกว่าอำนาจใด ๆ แม้กระทั่งคำสาปของข้า..." "จริง ๆ แล้ว ข้าก็มีเหตุผลของข้า..." หญิงสาวตอบนางแม่มดกลับไป "...ข้าไม่ได้ละทิ้งความพยายาม... เพียงแต่...ข้ากลัวว่าความพยายามของข้า จะสัมฤทธิ์ผล... แล้ว......." "แล้วเจ้าก็ต้องแก่และตาย..." นางแม่มดต่อให้ด้วยเสียงเย้ยหยัน "ที่แท้เจ้าก็กลัวที่จะตาย... เจ้ากลัวจะสูญเสียความเป็นอมตะของเจ้า... ....เฮอะ นี่หรือรักแท้ของเจ้า..." หญิงสาวไม่ปฏิเสธ นางเผชิญหน้ากับนางแม่มดและรับคำกล่าวหานั้น "อาจใช่...มันเป็นความจริงที่ข้ากลัวว่า หากข้าทำให้เขาจำข้าและรักข้าได้ ข้าจะต้องตายจากเขาไป..." "และเจ้าก็ไม่เชื่อใจว่า เขาจะทำให้เจ้าจำได้เช่นนั้นหรือ?..." หญิงสาวจ้องหน้าแม่มดนิ่งอยู่ ก่อนตอบ "สิ่งที่ข้าเกรงไม่ใช่เรื่องนั้น ท่านรู้อะไรไหม...  ตลอดเวลาอันยาวนานที่ข้าเฝ้าเดินทางตาม หาเขา เฝ้ารอคอยวันแล้ววันเล่า รอวันที่เขาจะกลับมาหาข้าอีกครั้ง  ตลอดเวลาที่ข้า เฝ้ามองการเกิดและการตายของเขา มันคือความทรมานอันยาวนานที่ดู เหมือนไม่มีที่สิ้นสุด...  และสำหรับข้าความทุกข์อันแสนสาหัส คือการได้เห็น ความทรมานของผู้เป็นที่รัก  โดยที่เราไม่อาจเอื้อมมือเข้าไปช่วยเหลือได้... หลายครั้งที่ข้าอยากให้ตัวข้าเห็นแก่ตัว พอที่จะพยายามทำให้เขารัก ทำให้เขาระลึกถึงข้าได้อีกครั้ง  เพื่อที่ข้าจะได้เป็นอิสระต่อการพันธนาการนี้... แต่ทุกครั้งที่ข้าคิดถึงมัน... ความทุกข์ทรมานที่ข้าได้รับ  เนื่องจากการรอคอย ที่ไม่มีวันจบสิ้นก็ทำให้ข้าคิดได้ ข้าไม่อาจให้เขาต้องแบกรับความรู้สึกทรมานเช่นที่ข้าได้รู้สึก... สิ่งเดียวที่ข้าจะทำคือ  ข้าจะทำให้เวลาของเขามีแต่ความสุข เท่าที่พลังของข้า จะทำได้... ข้าอาจไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขาก็จริง  แต่ข้าก็ยังอยากเห็น รอยยิ้มของเขา... ข้าอาจเป็นคนอ่อนแอในสายตาของท่าน อย่างไรก็ตาม  นี่ก็คือความรักของข้า คือสิ่งที่ข้าเป็น... แม้ชีวิตของข้าจะต้องเดียวดายตลอดกาล แต่ข้าก็มั่นใจอยู่อย่างหนึ่งว่า  คนที่ข้ารักจะไม่มีวันเดียวดายเช่นตัวข้า... เพราะเขาจะมีข้าข้างกายเขาชั่วนิรันดร์..." นิทานเรื่องนี้ไม่มีตอนจบ เพราะอยากให้คนที่อ่านจินตนาการถึงตอนจบเอาเองในชีวิตของเรา  มีหลายช่วงต่อหลายช่วงที่เราคิดว่า เรารักใครสักคนมากมาย เหลือเกิน และหลายต่อหลายครั้งที่ความรักของเรา  ก็ต้องการความรักตอบกลับมาหลายคนฟูมฟายกับโชคชะตา ว่ารักที่ไม่ได้รักตอบ คือ การสูญเวลาเปล่า...แต่มีหลายต่อหลายคน... ที่ดีใจกับโชคชะตาที่เกิดมาสักครั้งแต่ยังได้รักใครสักคนอย่างเต็มหัวใจ...  ทุกอย่างในชีวิตมีทางเลือก... ขึ้นอยู่กับว่าคุณจะเลือกทางไหนหรือคุณจะเลือกหรือไม่?' คุณจะเลือกทางไหน... เปิดประตูรับความรักเข้ามาเพื่อเติมความอบอุ่นให้กับหัวใจแม้เพียงช่วงหนึ่งของชีวิต...  หรือจะมัวแต่ฟูมฟายโทษตัวเองกับความรักที่ให้ไปแต่ไม่ได้รักตอบ...?? .. ..*. .. *. .. *. . . ทางเลือกเป็นของคุณ . . .*. . ..*... ที่มา  :  lovesave.netdesignsoft.com ที่มา http://www.banprak-nfe.com/webboard/index.php?PHPSESSID=c70ce1591704a77859b929f129a3e9b5&topic=2390.0

รักของเราใน..เงาของใคร

รักของเราใน..เงาของใคร « เมื่อ: ตุลาคม 03, 2011, 10:45:15 PM » ความรัก อาจจะเป็นความเจ็บ..ในบางที เป็นความสุข...ในบางครั้ง เป็นความเหงา..ที่ไม่ได้รับเชิญ  เป็นได้ทุกๆอย่าง และก็ย่อมเปลื่ยนแปลง..ได้ทุกๆสิ่ง ซึ่งสิ่งเดียวที่ความรักมอบให้ และ แน่นอน คือ ความหวานปนความเจ็บ  ยิ่งอยากถวิลหาความหวานมากเท่าไร ก็ยิ่งถล้ำลึก ลงไปในความเจ็บปวด จนยากที่จะ..ถอนตัวมากเท่านั้น การที่ใครคนหนึ่งได้ก้าวเข้ามา..ในชีวิต จากหัวใจที่เคย...ว่างเปล่า จากเรื่องราว...ที่ไม่เคยเปลื่ยนแปลง จากชีวิตประจำวัน...ที่ซ้ำซาก จากวันหยุดที่เป็นได้แค่เพียง...วันหยุด จากความทุกข์ที่ใจ..ไม่เคยมีใคร จากจานข้าวที่เคยมีเพียง..หนึ่งใบ จากเพลงรักที่เคยฟัง..แบบไม่คิดอะไร จากตารางชีวิต ที่เคยขีดเอง...กลับมีคนเขียนให้ จากที่เคยเดินคนเดียว..กลับมีคนคอยเคียง และ จากหัวใจที่เคยใช้เพียงการดำรงค์อยู่ของชีวิต กลับมีความหมาย และ คุณค่าอย่างสมบูรณ์  เมื่อเธอคนหนึ่งคนนั้น ก้าวเข้ามาพร้อมกับ คำว่า...รัก ซึ่งความรักแรกๆดูเหมือนจะมั่นคง แต่ก็เปลื่ยนแปลงได้ทุกขณะ ไม่เคยมีความแน่นอนในวันเวลา  ซึ่งในตัวความรักเองก็ไม่เคยให้ใคร คนหนึ่งคนใด ได้สมหวังเกินครึ่ง ในรักที่ตนมี..สักครั้ง ซึ่งระยะห่าง..ระหว่างรัก..ของใครคนหนึ่ง กับความรักที่มอบให้ไปกับเธอ..หนึ่งคน จะรักถึงเมื่อไร..ที่รักของใครคนหนึ่ง จะเดินทางมาถึง รักของเธอหนึ่งคน..นั้นไม่มี วันวานและวันนี้ ในความต่างในความรัก ในลมหายใจของหัวใจของเราสอง  ค่อยๆแหลกสลายลง และจางเลือนลางลงทุกที บ่อยครั้งในความบอบบางในแสงแห่งรัก  วันและคืนเหล่านั้น ไม่ใช่..สูญเปล่า เพราะมันทำให้ ทั้งเธอและฉัน ได้สัมผัสบทเรียนของความรัก ในความไม่แน่นอน  ของความจริงใจ มั่นคง และคำสัญญา ที่เคยผูกมัดกันด้วย..หัวใจสองเรา ที่ทำให้ฉันได้พบกับโลกใหม่ ที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา..ในบทเรียนของผู้พ่ายแพ้ การพลัดพราก การจากลาของความรักที่เคยมี มันอาจไม่ใช่สิ่งเลวร้าย..เสมอไป ซึ่งในบางที ก็ไม่เคยเข้าใจเลยว่า ทำไมจะต้องผูกพันกับใครบางคน..มากมาย ทั้งๆที่เธอคนนั้น ดูเหมือนจะผ่านเข้าในชีวิต เพียงเพื่อจะ..จากไปเท่านั้น ไม่เคยเข้าใจ..ว่าทำไมต้องรักเธอ ทุ่มเทให้เธอมากมาย..อย่างนี้ อาจจะเป็นที่ในหัวใจ เมื่อรักใครสักคนแล้ว ก็ต้องมีชีวิตอยู่บนความเจ็บปวด  อย่างที่เป็นอยู่โดยไม่มี...ทางหลุดพ้นกระนั้นหรือ คำถามก็ยังคงเป็นคำถามต่อไป  ไร้ซึ่งคำตอบ..ของหัวใจ ซึ่งยังไงก็คงหนีไม่พ้น..ความจริง ไม่ว่าจะทนเพียงสักเท่าไร ไม่ว่าจะรักมากขนาดไหน และ ไม่ว่าจะพยายามอย่างไร ถ้าอีกคนไม่เห็นค่าในความรัก ก็ย่อมหมดเวลาลง กับสิ่งที่ทำไปในหัวใจเธอเช่นกัน  เพราะความรักเป็นเรื่องของหัวใจ ถ้าคนหนึ่งคนใดหมดใจ อีกคนทำเช่นไร  ก็คงเป็นได้แค่เพียง รั้งวันและเวลาไม่ให้หายไปจากหัวใจให้..ช้าที่สุด และ เพียงเท่านั้นจริงๆ ซึ่งสุดท้ายความรักที่แตกต่างกันในความเท่า ที่มีให้เธอไป ในหัวใจของคนเรานั้น  ย่อมมีช่วงเวลาแห่งความทรงจำ ช่วงเวลาแห่งความสุข ช่วงเวลาแห่งความเศร้ากันทุกคน  มันอาจจะแตกต่างกันแค่เพียงเวลาที่คนหนึ่งคนใด รอคอย กับบางสิ่ง กับบางคน  กับเวลาบางที่ไม่เท่ากันของใครบางคน...ที่เจ็บกว่ากัน ?มีเพียงหัวใจของคน..ที่มีรัก และ เจ็บในรักเท่านั้น  ที่จะบอกกล่าวได้อย่าชัดเจนว่า..ความรัก..คืออะไร? credit  :  Kavee ที่มา  :  siamsouth.com ที่มา http://www.banprak-nfe.com/webboard/index.php/topic,2293.msg3444.html#msg3444

ความรัก

ทำไมรักถึงจืดจาง อย่างรวดเร็ว

ทำไมรักถึงจืดจาง อย่างรวดเร็ว

57Share

ทำไมรักถึงจืดจาง อย่างรวดเร็ว? (ไทยรัฐ)

โดย เมอร์ลิน


          เพราะความรักมีหลายด้าน หลายแฉกและหลายมุม ดังนั้น ความรักสำหรับบางคนจึงสุกสกาวและสว่างไสวโชติช่วงไม่รู้ดับไม่มีมอด ถือเป็นรักแล้วรักเลยและไม่มีวันซะหรอกที่จะหมดอายุกันง่ายๆ ตรงข้ามกับความรักของใครอีกหลายคนกลับเบื่อง่ายหน่ายเร็ว รักกันแป๊บๆ ปรู๊ดปร๊าดแต่เฉาเร็ว เดี๋ยวก็เซ็งเดี๋ยวก็เลิก ไม่รู้เป็นไงทำไมถึงเลิกกันเร็ว เลิกกันไวอย่างนี้นะ...ชักสงสัยแล้วดิ

           ซึ่งเอาเหอะ ใครจะรักกันช้าแต่เลิกกันไว หรือรักเร้ว เร็ว แถมเลิกกันง้าย ง่ายก็ตามที มันย่อมมีสาเหตุหรือมูลเหตุจูงใจที่คอยบั่นทอนและกัดเซาะความรักให้เจือจาง และสาละวันเตี้ยลงแหงๆ เลย

          งั้นมาดูกันดีกว่าว่า  มีอะไรบ้างนะที่เป็นสาเหตุทำให้คู่รักห่างเหินกันเร็วและเบื่อหน่ายกันอย่างปุ๊บปั๊บ จึงทำให้รักจืดจางต่างฝ่ายต่างหันหลังให้แก่กัน ก็เพราะเหตุผลดังต่อไปนี้ไง เช่น... 

1. เมื่อหมดสวย หมดหล่อ

           เพราะวังวนของสังขารมนุษย์นั้นไม่เที่ยง และคนเรายังฝืนกฎธรรมชาติไม่ค่อยจะได้ จึงทำให้ผิวพรรณของวัยหนุ่มวัยสาวพออายุมากขึ้น จึงไม่เต่งตึงเหมือนแต่ก่อน แถมบางคนพอริ้วรอยมาเยือนก็ไม่ยอมหาวิธีบำรุงผิวลบรอยเหี่ยวย่นเตรียมไว้ล่วงหน้าซะด้วยสิ แต่อย่างว่ามนุษย์แต่ละคนกว่าจะหมดสวย หมดหล่อก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ บางคนอู๊ยกว่าจะไม่หล่อไม่สวยนู่นแน่ ต้องใช้เวลาเป็น 10-20 ปี กว่าความชราจะมาเยือน หรือจะมาพรากความงามของใบหน้าไปจากพวกเค้า

           ตอนนี้ใครที่ยังสวยและยังหล่ออยู่จึงชะล่าใจได้หน่อย กระนั้นอย่าลืมหมั่นส่องกระจกดูตัวเองบ่อยๆ ละกัน เผื่อเมื่อไหร่หน้าตาเปลี่ยนไปในทางร่วงโรยจะได้บำรุงบำเรอตัวเองได้ทันไงจ๊ะ

2. เมื่อแฟนทำให้ผิดหวัง

          เพราะทุกคนชอบตั้งความหวังไว้ที่คนรัก เช่น หวังว่าแฟนจะเป็นคนโรแมนติก แต่ที่ไหนได้ เค้าไม่โรกะติกอะไรกะคุณเอาซะเลย แถมยังเป็นคนเฉยเมย ไม่ค่อยแสดงอารมณ์และความรู้สึกซะด้วยซ้ำ ไม่งั้นก็หวังว่าแฟนจะเป็นคนช่างเอาอกเอาใจ แต่การเอาใจใส่ของเค้าไหงมีเฉพาะช่วงเริ่มต้น "ก่อร่างสร้างรัก" ก็ไม่รู้ เมื่อเป็นงี้พอเวลาผ่านไป 5 ปี 10 ปี เค้าจึงไม่ค่อยเอาใจคุณเหมือนอย่างเดิม ก็เริ่มผิดหวังแล้วเห็นมะ แล้วเมื่อคนเราพกเอาความผิดหวังเก็บไว้กะตัวมากๆ เข้า ก็ย่อมเป็นเหตุทำให้ความรักถดถอยไงเล่า โอ๊ย รู้งี้ อย่าไปตั้งความหวังอะไรกะคนรักซะก็สิ้นเรื่อง...ว่าแต่ ใครจะทำได้เนอะ

3. เมื่อหึงมากเกินไป ก็เป็นอาการไม่งามที่ทำให้แฟนหน่ายได้เหมือนกัน

          ลองคิดดูถ้าคุณรักเค้ามาก จนมัวแต่ตามหึงหวงไม่ยอมให้แฟนได้มีโอกาสพูดคุยกับเพื่อนต่างเพศ หรือแม้แต่เพื่อนฝูงซะบ้างเลย แล้วใครที่ไหนจะปลาบปลื้มกับการเป็นแฟนของคุณล่ะเจ้าคะ! แม้จริงอยู่ที่ว่า ความรักกับความห่วงหวงน่ะเป็นของคู่กัน แต่ควรแยกแยะความรักกับอาการหึงหวง ที่มักแสดงออกด้วยสายตาอาฆาตให้ออกจากกันโดยเด็ดขาดซะก่อนดีกว่า จะได้ไม่หึงปึงปังกันทีหลัง โอ๊ย มันน่าเวียนหัวจะตายไป งั้นเอางี้ดีมะ หึงแต่พองามเถอะนะที่รัก!

4. เมื่อเจ้าชู้ซะจนรับไม่ได้

           เป็นใครจะทนไหวล่ะฮะ ถ้าเผื่อมีแฟนเจ้าชู้ เที่ยวเร่ขายขนมจีบใครต่อใครดะไปทั่วน่ะ ซึ่งพวกทำตัวเจ้าชู้นี่ก็เหลือเกิน ทำไมรึจ๊ะมีแฟนคนเดียวมันจะตายรึไง?   ถึงต้องเที่ยวไปตามจีบคนโน้นที คนนี้ด้วย เนี่ยละนา เพราะมีนิสัยไม่รักเดียวใจเดียว แต่เที่ยวแจกรักไปเรื่อยๆ นี่แหละ จึงเป็นที่มาของอาการหมดรักได้ง่ายที่ซู้ด อ่ะเพราะใครอยากมีแฟนเจ้าชู้มั่ง? เชื่อดิไม่มีหรอก แม้แต่คนเจ้าชู้เองก็ไม่อยากมีแฟนเป็นแบบตัวเอง ใช่มะ... โอ๊ย อย่าทำเป็นส่ายหน้าไม่ยอมรับความจริง...เชอะ

5. เมื่อโดนโกหกบ่อยๆ ย่อมเข็ดกันบ้างสิยะ
           อื้อ ขืนมีแฟนขี้จุ๊ แบบช่างโกหกตลบตะแลงนี่ก็น่าเลิกยุ่งกับเค้าเหมือนกันนะ แหมจะคบกันแบบจริงใจไม่ได้หรือจ๊ะ ทำไมต้องโกหกกันด้วย! ใครเกิดมีแฟนเป็นคนช่างมุสาวาจา แล้วจะไปมีความสุขได้ไงกัน เพราะวันๆ เค้าต้องคอย "ปั้นน้ำเป็นตัว"  แล้วว่า วันนี้จะพูดปดกะแฟนว่าอะไรดี โอ๊ย เป็นงี้แล้วจะอยู่ด้วยกันยังไงไหว จะให้ "ทน" อยู่แล้วเดี๋ยวก็ชินกันไปเองน่ะรึ เฮ้ย...ไม่เล่นด้วย หรอกนะ

6. เมื่อแฟนติดการพนันซะจนงอมแงม

           ขืนใครมีแฟนชอบเล่นการพนันมั่กมาก แบบว่าติดหนึบเล่นหวย, เล่นม้า, เล่นพนันบอล ฯลฯ แถมวันๆ ยังหายใจเข้าออกเป็นการพนันละก็ ท่านว่าดวงในเรื่องการมีคู่จะสั่นไหวก็คราวนี้แหละ เพราะอะไรน่ะเหรอ? เพราะพวกบ้าการพนันน่ะ มักทุ่มเทเงินทองไปกับสิ่งเหล่านี้ซะจนหน้ามืดตามัวน่ะเซ่ แถมเผลอๆ ใช้เงินตัวเองยังไม่พอบางรายคิดเอาเงินในส่วนของแฟนไปถลุงด้วยนี่สิ ว้าย...แล้วใครจะทนไหวว้า ยิ่งพวกนี้ยิ่งชอบเล่นเสียมากกว่าจะได้ตังค์กลับคืนด้วยดิ่ เฮ่อ ยิ่งคิดก็ยิ่งกลุ้ม

7. เมื่อโดนแฟนใช้กำลังทำร้ายร่างกาย

           หากใครโดนแฟนใช้กำลังทำร้ายเอาละก็ อย่าไปทนเป็นกระสอบทรายให้เค้าซ้อมเชียวนะ การทำเช่นนี้แสดงถึงความถ่อย เถื่อน ที่ไม่ว่าใครก็รับไม่ได้ทั้งนั้นแหละ โถ มีแต่คนรักกันเค้าจะทะนุถนอมทั้งน้ำใจและทั้งเรือนร่างให้แก่กัน แต่ไอ้นี่ดันมือไว ทีนไว มิน่าถึงได้ทำให้หมดรักกันเร็วก็เงี้ยะ

            ทั้งหมดล้วนเป็นสาเหตุที่ทำให้รักโรยราไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งคู่รักคู่ไหนเมื่อทราบแล้ว ก็อย่าเลียนแบบพฤติกรรมเหล่านี้เลยนะฮ้า จะได้ครองรักครองเรือนกันไปนานๆ โถ รักกันนานๆน่ะ ไม่ผิดกติกาสากลอะไรหรอกจ้า แถมมีแต่ใครๆ อยากเชียร์ ให้เป็นคู่กันตลอดกาลด้วยซ้ำ เอ้า...งั้นวันนี้คุณแจกจุ๊บจุ๊บแฟนรึยังจ๊ะ แล้วอย่าลืมหยอดคำหวานพูดภาษาดอกไม้ด้วยล่ะ


ขอขอบคุณข้อมูลจาก

และhttp://women.kapook.com/view447.html